امنیت شبکه چیست؟ آشنایی با انواع امنیت شبکه‌های کامپیوتری و راه‌های تامین آن

انواع امنیت شبکه از نظر تکنولوژی

سیستمات امنیتی شبکه در دو سطح فعالیت می‌کنند؛ یکی در فاصله محیط شبکه و دیگری درون منابع داخلی. کنترل‌های امنیتی در فاصله محیط، سعی دارند از ورود تهدیدات سایبری به شبکه جلوگیری نمایند. با این وجود، گاهی اوقات حمله‌کنندگان موفق به نفوذ می‌شوند؛ در نتیجه، تیم‌های امنیت IT مجبورند کنترل‌هایی را بر روی اطراف منابع داخلی مانند لپ‌تاپ‌ها یا داده‌ها نیز اجرا نمایند. این راهکار به نام “دفاع در عمق”، به معنای لایه‌بندی کنترل‌ها بین هکرها و آسیب‌پذیری‌ها، اجرا می‌شود. برای ساخت سیستم‌های امنیتی، تیم‌های امنیتی از ابزارهای متنوعی استفاده می‌کنند:

1. پارافایر (Firewalls):

   پارافایر نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری است که از ورود یا خروج ترافیک مشکوک به شبکه جلوگیری می‌کند و به‌عین‌حال به ترافیک قانونی اجازه عبور می‌دهد. این ابزار تلاش می‌کند تا تهدیدات محتمله را فیلتر کرده و حملات بدافزار، سوءاستفاده از آسیب‌پذیری‌ها، حملات ربات‌ها و سایر تهدیدها را مسدود سازد.

2. کنترل دسترسی به شبکه (NAC):

   این راهکارها همچون دروازه‌بان عمل کرده و مشخص می‌کنند چه کسانی اجازه ورود به شبکه دارند و چه فعالیت‌هایی مجاز است. احراز هویت و مجوز دو عنصر اساسی در این کنترل دسترسی به شبکه هستند.

3. سیستم‌های تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDPS / IDS / IPS):

   این سیستم‌ها به تحلیل ترافیک ورودی برای تهدیدات امنیتی می‌پردازند. IDPS اقدامات به‌صورت خودکار نیز می‌تواند انجام دهد، مانند مسدود کردن ترافیک یا تنظیم مجدد اتصال.

4. شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN):

   این شبکه‌ها با رمزگذاری داده‌های کاربران و مخفی کردن آدرس IP و مکان آن‌ها، حفاظت از هویت کاربران را فراهم می‌کنند. از طریق VPN، کاربران به صورت امن به شبکه دسترسی پیدا می‌کنند.

5. امنیت اپلیکیشن (Application Security):

   این امنیت به تدابیر متنوعی می‌پردازد تا اپلیکیشن‌ها و APIها را در برابر حملات مختلف حفاظت کند. از این جمله می‌توان به ویژگی‌هایی مانند فایروال‌های وب اپلیکیشن (WAF)، خودمحافظتی اپلیکیشن در زمان اجرا (RASP) و تست امنیت اپلیکیشن استاتیک (SAST) و پویا (DAST) اشاره کرد.

6. امنیت ایمیل (Email Security):

   ابزارهای امنیت ایمیل تلاش می‌کنند تا حملات فیشینگ و سایر تهدیداتی که از طریق ایمیل ممکن است به شبکه نفوذ کنند را مهار کنند. این ابزارها شامل فیلترهای اسپم و رمزگذاری پیام می‌شوند.

7. Sandbox:

   این ابزار به تحلیل و اجرای کدهای مشکوک به‌صورت محیط شبیه‌سازی کمک می‌کند و تهدیدات ناشناخته را شناسایی می‌کند.

8. پیشگیری از نشت داده‌ها (DLP):

   DLP جلوی انتقال داده‌های داخلی به خارج از شبکه را گرفته و از اطلاعات حساس جلوگیری می‌کند.

9. جداسازی مرورگر (Browser Isolation):

   این راهکار با اجرای کد از خارج از شبکه داخلی، از خطرات ناشی از مرورگرها جلوگیری می‌کند.

تهدیدات امنیت شبکه

شبکه‌های کامپیوتری، مانند هر دارایی تجاری دیگری، به شکل‌های متعددی در معرض خطرات مختلف قرار دارند. تهدیدات معمول برای شبکه‌ها عبارتند از:

1. دسترسی غیرمجاز:

   در صورتی که یک کاربر به طور غیرمجاز به یک شبکه دسترسی پیدا کند، قادر خواهد بود تا به اطلاعات محرمانه دست پیدا کند. حمله‌کنندگان با دسترسی غیرمجاز می‌توانند اطلاعات حساس را لو بدهند یا سیستم‌های داخلی را در معرض خطر قرار دهند.

2. حملات DDoS:

   حملات DDoS با ارسال ترافیک غیرمجاز به مقدار زیاد، می‌توانند باعث کندی سرویس یا قطع اتصال برای کاربران مجاز شوند.

3. سوءاستفاده از آسیب‌پذیری:

   مهاجمان ممکن است از آسیب‌پذیری‌های شبکه در پرتال‌های ورود، برنامه‌ها، سخت‌افزار یا مناطق دیگر برای نفوذ به شبکه استفاده کنند و برای اهداف مخرب از آنها بهره ببرند.

4. آلودگی‌های بدافزار:

   باج‌افزارها که داده‌ها را رمزگذاری یا از بین می‌برند و کرم‌ها که به‌سرعت در سراسر شبکه منتشر می‌شوند، از جمله آلودگی‌های رایج بدافزار هستند. نرم‌افزارهای جاسوسی نیز به مهاجمان امکان ردیابی اقدامات کاربر را می‌دهند.

5. تهدیدات داخلی:

   کارمندان یا پیمانکاران داخلی ناخواسته می‌توانند امنیت شبکه را تخریب کنند یا به‌طور ناشناخته داده‌ها را افشا کنند. علاوه بر این، در برخی موارد، کاربران ممکن است با عمد یک شبکه را به خطر انداخته یا به دلایل شخصی خود اطلاعات را لو بدهند.